Алиса-Клавдия ПОЛУЙЧИК,
8а, СШ № 26
***
Як той
карабель у акваторыі ,
Ратуясь ад
хваль, глыбіні,
Адкрылю душы
тэрыторыю,
Прасторы
дабра і любві.
Мой дом
вазвышанак узоры,
Ды песень,
што спяваюць буслы –
Вялікай
пяшчоты прасторы,
Павага да
любай сям’і
Мае маладае
світання,
Усе мары ў
юнацкім жыцці,
У каханні да
хлопца прызнанне
І шчырасць
дзявочай любві.
Радзіма –
прыгожая, добрая,
Табою заужды
ганаруся,
Бо вабяць
прасторы цудоуныя
Усіх да
цябе, Беларусь мая.
Мая зямля –
мой лёс – мой Гродна.
Мы па
роднаму Гродна ідзем,
Беларусі
культурнай сталіцы.
Мы пашану
яму аддаем,
Гродна,
можам заўжды ганарыцца
Мужных
замкау знаемая стаць,
Бацька Неман
нясе свае воды
І ніколі ў нас не забраць
Мір, надзею,
любоу і свабоду,
Зп\ауседы
мой горад са мною!
З гадамі ты
ўсе прынажэеш,
Адкрытай
сваей душою
І песняй
жыцце абнадзеіш
Зброн
саборны гукчыць над табою,
Розных нацый
таксама багата,
Бо жывем
разам дружнай сям’`ю
Кожны дзень
адзначаем як свята
Шмат пвдзей
будзе розных ў жыцці
Мы старонкі
гісторыі ўспомнім.
Маладыя гучаць галасы